การรับธรรมะครั้งที่หนึ่ง

เช้าวันหนึ่งที่ผมต้องตื่นเร็วอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เพราะภารกิจในการไปรับธรรมมะที่สถานธรรม ตามที่ อาจารย์รายวิชา ความจริงของชีวิต ได้มอบหมายให้นักศึกษาทุกคนไปรับฟัง บอกตามตรงผมรู้สึกว่ามันฝืนตัวเองมาก ที่ผมหัวเสียไม่ใช่เพราะต้องไปรับฟังธรรมหรอกแต่เป็นเพราะผมต้องตื่นเช้าทั้งที่ตลอดมาผมตื่นสายมาตลอดเพราะผมมีเรียนตอนเย็น แต่นั่นก็เป็นความคิดชั่ววูบที่เกิดจากความขี้เกียจ เมื่อเดินทางมาถึงสถานธรรมจิตใจผมก็เริ่มสงบและเตรียมตัวที่จะรับฟังธรรมมะ

ย่างก้าวแรกที่เข้าไป ผู้น้อย(เขาแทนผู้ที่รับธรรมมาก่อนว่าผู้น้อย) ได้ทำบัตรสีเหลืองที่เขียนว่าบัตรรับธรรมะพร้อมด้วยหนังสือเล่มหนึ่ง อาจารย์ได้เล่าให้ผมฟังว่าคนที่อยู่ที่นี่ที่ช่วยงานของสถานธรรมะมาช่วยด้วยใจจริงไม่ได้หวังผลตอบแทนอะไรเลย แล้วก็มาถึงเวลาของการรับฟังธรรมะของผมและเพื่อนๆ ผู้บรรยายได้พูดถึงเรื่องราวต่างๆที่ใช้สอนใจเกี่ยวกับการใช้ชีวิต และทำพิธีเปิดประตูธรรมะให้แก่พวกผม เสร็จการบรรยายก็ประมาณเที่ยงพวกเราได้ทานอาหารกลางวันที่สถานธรรมจัดเตรียมไว้ให้ก่อนจะกลับบ้าน เป็นอาหารเจทำหลังจากกินเสร็จเพื่อนๆและผมได้ช่วยกันเก็บโต๊ะล้างจาน จากนั้นจึงเดินทางกลับบ้าน

สิ่งที่ผู้บรรยายและสถานธรรมได้ให้กับผม ผมก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้างบางทีเผลอหลับด้วยซ้ำ ด้วยวัยของผมที่อาจจะทำให้เข้าไม่ถึงเรื่องธรรมะมากนัก แต่ผมก็รับรู้ได้ถึงความหวังดีของอาจารย์และคนของสถานธรรมในสิ่งที่เขาต้องการจะให้ ถึงแม้ผมจะเข้าไม่ถึงธรรมะอย่างแท้จริงแต่ผมก็ได้รู้ว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุข

บัตรประจำตัวเมื่อลงทะเบียนเสร็จ